2019 is begonnen en hoe?
Hi daar ben je weer Thanks ;)
2019 begon op zich vrij rustig voor ons, we waren verhuist en ons huisje was zo goed als klaar op een paar stukjes laminaat en wat schilderwerk na. Maar helaas ging het met mij steeds minder goed.
Ik kreeg te maken met suïcidale gedachten.. Nou dat zijn gedachten die je nooit wil hebben, maar ja ik kreeg gedachten als: wat doe ik hier nog? Iedereen is veel beter af zonder dit emotionele wrak toch? En op welke manier zou ik dood gaan? Hoe zou het voelen als.... Kortom geen fijne gedachten dus..
Ik vertelde dit ook tijdens mijn wekelijkse sessie bij de GGZ mevrouw, en zij schrok zodanig van mijn uitspraak dat direct de huisarts werd ingeschakeld en dat er direct naar een psychotherapeut gezocht moest worden om mij te gaan behandelen.
De volgende dag moest ik naar de huisarts en ze nam echt even de tijd voor me omdat ze misschien ook ergens spijt had dat ze niet eerder geconstateerd heeft dat ik eigenlijk al zo ver in de depressie zat. We hebben een tijdje zitten praten en ik de nodige tranen omdat ik nu ook het gevoel kreeg dat er naar me geluisterd werd en dat ze mij begreep.. Tot nu had ik namelijk alleen nog maar het begrip van mijn beste vriend en man gehad maar nog niet van een professional.
Ze durfde mij geen medicatie te geven omdat ik vanwege Max alert moet blijven aangezien mijn man regelmatig s'nachts werkt. Dus helaas moest ik het na dit gesprek op eigen kracht vol zien te houden tot ik geholpen kon worden.
Gelukkig had ik de 2 heren en de kleine man om me heen die mij overeind hielden door veel te praten en en me vrolijk te maken met allerlei dingen. Dus ik kwam de tijd wel door.
Intussen ging ik ook regelmatig nog op bezoek bij de bedrijfsarts want mijn contract was toch nog verlengt met 3 maanden. En na alles verteld te hebben aan de bedrijfsarts zei ook hij direct jij kan nog niet aan het werk laat staan eraan denken, Eerst herstellen dan de rest is daarom ook zijn motto..
Uiteindelijk moest ik alles bij elkaar nog 5 weken wachten tot ik bij de psychotherapeut terecht kon, voor mij dus echt een zegen toen ik het telefoontje kreeg dat ik kon komen eindelijk. Klinkt raar misschien maar buiten het vertrouwde is het zo fijn dat je je verhaal kan doen bij iemand die ook direct filtert waar het vandaan komt of hoe diep iets zit.
Hoe mijn eerste sessies gingen vertel ik je in een volgende blog.
Maar wat ik nog even kwijt wil over dit vervelend psychische ziekte (want dat is het gewoon) is, herkennen is vrij moeilijk omdat mensen vaak in een bepaald leefpatroon vast geroest zitten en eigenlijk ''gewoon'' maar door gaan met het leven zonder even stil te staan bij bepaalde gebeurtenissen in het leven.
Een gek voorbeeld misschien, neem jij na een werkdag aan het einde van de avond voordat je gaat slapen wel eens de tijd om eens stil te staan bij alle momenten op deze dag? En deze leuke of misschien wel vervelende momenten een plek te geven i.p.v. eroverheen te stappen en gewoon te gaan slapen omdat je dat zo gewend ben?
Mijn eerste advies is daarom ook zeker, neem s'avonds een moment om even je dag opnieuw af te spelen en dan met name die leuke of minder leuke momenten en geef deze een plekje. Dus eigenlijk verwerk je dag wees dankbaar voor de dingen die je zijn overkomen, toon je emotie indien er iets gebeurt is op die dag wat indruk heeft gemaakt. Zo leer je ermee omgaan i.p.v. het weg stoppen. Ik heb in deze tijd echt wel geleerd: je bent een mens! geen robot die continu maar door kan gaan. Want ooit is het te laat en stort dat vertrouwde wereldje waar je in leeft helemaal in. En of je jong of oud bent dit gebeurd een keer..
Thanks voor het lezen weer en tot de volgende blog..
X J
2019 begon op zich vrij rustig voor ons, we waren verhuist en ons huisje was zo goed als klaar op een paar stukjes laminaat en wat schilderwerk na. Maar helaas ging het met mij steeds minder goed.
Ik kreeg te maken met suïcidale gedachten.. Nou dat zijn gedachten die je nooit wil hebben, maar ja ik kreeg gedachten als: wat doe ik hier nog? Iedereen is veel beter af zonder dit emotionele wrak toch? En op welke manier zou ik dood gaan? Hoe zou het voelen als.... Kortom geen fijne gedachten dus..
Ik vertelde dit ook tijdens mijn wekelijkse sessie bij de GGZ mevrouw, en zij schrok zodanig van mijn uitspraak dat direct de huisarts werd ingeschakeld en dat er direct naar een psychotherapeut gezocht moest worden om mij te gaan behandelen.
De volgende dag moest ik naar de huisarts en ze nam echt even de tijd voor me omdat ze misschien ook ergens spijt had dat ze niet eerder geconstateerd heeft dat ik eigenlijk al zo ver in de depressie zat. We hebben een tijdje zitten praten en ik de nodige tranen omdat ik nu ook het gevoel kreeg dat er naar me geluisterd werd en dat ze mij begreep.. Tot nu had ik namelijk alleen nog maar het begrip van mijn beste vriend en man gehad maar nog niet van een professional.
Ze durfde mij geen medicatie te geven omdat ik vanwege Max alert moet blijven aangezien mijn man regelmatig s'nachts werkt. Dus helaas moest ik het na dit gesprek op eigen kracht vol zien te houden tot ik geholpen kon worden.
Gelukkig had ik de 2 heren en de kleine man om me heen die mij overeind hielden door veel te praten en en me vrolijk te maken met allerlei dingen. Dus ik kwam de tijd wel door.
Intussen ging ik ook regelmatig nog op bezoek bij de bedrijfsarts want mijn contract was toch nog verlengt met 3 maanden. En na alles verteld te hebben aan de bedrijfsarts zei ook hij direct jij kan nog niet aan het werk laat staan eraan denken, Eerst herstellen dan de rest is daarom ook zijn motto..
Uiteindelijk moest ik alles bij elkaar nog 5 weken wachten tot ik bij de psychotherapeut terecht kon, voor mij dus echt een zegen toen ik het telefoontje kreeg dat ik kon komen eindelijk. Klinkt raar misschien maar buiten het vertrouwde is het zo fijn dat je je verhaal kan doen bij iemand die ook direct filtert waar het vandaan komt of hoe diep iets zit.
Hoe mijn eerste sessies gingen vertel ik je in een volgende blog.
Maar wat ik nog even kwijt wil over dit vervelend psychische ziekte (want dat is het gewoon) is, herkennen is vrij moeilijk omdat mensen vaak in een bepaald leefpatroon vast geroest zitten en eigenlijk ''gewoon'' maar door gaan met het leven zonder even stil te staan bij bepaalde gebeurtenissen in het leven.
Een gek voorbeeld misschien, neem jij na een werkdag aan het einde van de avond voordat je gaat slapen wel eens de tijd om eens stil te staan bij alle momenten op deze dag? En deze leuke of misschien wel vervelende momenten een plek te geven i.p.v. eroverheen te stappen en gewoon te gaan slapen omdat je dat zo gewend ben?
Mijn eerste advies is daarom ook zeker, neem s'avonds een moment om even je dag opnieuw af te spelen en dan met name die leuke of minder leuke momenten en geef deze een plekje. Dus eigenlijk verwerk je dag wees dankbaar voor de dingen die je zijn overkomen, toon je emotie indien er iets gebeurt is op die dag wat indruk heeft gemaakt. Zo leer je ermee omgaan i.p.v. het weg stoppen. Ik heb in deze tijd echt wel geleerd: je bent een mens! geen robot die continu maar door kan gaan. Want ooit is het te laat en stort dat vertrouwde wereldje waar je in leeft helemaal in. En of je jong of oud bent dit gebeurd een keer..
Thanks voor het lezen weer en tot de volgende blog..
X J
Reacties
Een reactie posten