Het begin van een zware periode
Hi lief dat je weer even de tijd neemt om mijn verhaal te lezen =X=
In deze blog ga ik je vertellen hoe mijn ziekte ontstaan is 5 maanden geleden en hoe het werkt als je de medische molen in gaat voor iets wat je zelf niet kan accepteren.
Begin oktober werd ik dus ziek nadat ik pas 3 weken aan het werk was bij mijn nieuwe werkgever.
Ik kreeg steeds vaker last van vreselijke pijn in mijn schouders en nek, had veel hoofdpijn en sliep slecht. Maar we waren net na een grote verhuizing van de randstad naar de andere kant van het land eindelijk gesetteld dus dacht ik ach beetje vermoeid ofzo niks bijzonders.. Zoals ik eigenlijk altijd wel denk als ik iets mankeer zeg maar..
Tot ik op een dag wakker werd om naar mijn werk te gaan en ik kon mijn schouders en nek niet meer bewegen en mijn ogen kon ik bijna niet meer open houden door de hoofdpijn. Echt een zeurende migraine pijn zeg maar.. Ik heb mij toen met tegenzin ziek gemeld.
Zo eigenwijs als ik ben ben ik na 2 dagen ziek thuis toch weer naar mijn werk gegaan maar kwam huilend van de pijn aan en werd naar huis gestuurd door een supervisor.
Na een week ziek thuis besloot ik toch de huisarts maar eens te bezoeken aangezien de pijn steeds erger werd en ik helemaal niet meer sliep.
Ik werd door de huisarts verwezen naar een fysiotherapeut omdat ze dacht aan de nek hernia maar ze wilde eerst zijn bevindingen weten. Zo gezegd zo gedaan, ik ben toen 2 keer per week behandeld door de fysio door middel van massages en dry-needling (dat was hel!) en ik werd getapet met medical tape. De pijn werd wel iets minder maar er werd vrij snel al aangegeven dat het gelukkig geen hernia was maar zware overbelasting.
Een maand later ergens in november (ik was nog steeds ziek thuis) zei de fysio dat ik toch maar weer eens naar de huisarts moest gaan omdat hij me zo somber vond en de spanning in mijn lichaam maar niet minder werd..
Tja dan kom je met eigenlijk hetzelfde verhaal als een maand ervoor bij de huisarts alleen nu met de bevindingen van de fyio en kreeg ik te horen dat het wel eens heel goed mogelijk kon zijn dat ik een burn-out had en daarom dus al deze vreemde klachten kreeg.
Gelukkig was de nek hernia uitgesloten en wist ik dat het pure stress was waardoor ik zoveel pijn had. De huisarts verwees mij door naar een GGZ praktijkondersteuner en gaf aan dat ik maar eens een gesprek aan moest gaan omdat ik toch wel heftige lichamelijke reacties had waar geen medicatie voor is.
Ik kon helaas niet direct terecht en moest noodgedwongen nog 3 weken wachten op een afspraak. Dus ging ik intussen maar verder met fysiotherapie en probeerde zoveel mogelijk rust te houden. Maar ja als je lijf zo ontzettend gespannen is is dat natuurlijk bijna een onmogelijk iets..
Begin december kon ik dan eindelijk naar de GGZ mevrouw. En vertelde haar wat ik mankeerde.
Zij liet mij een speciale test doen om zo te achterhalen in welke mate die zogenaamde burn-out aanwezig was. En het resultaat was geen feestje om aan te horen. Ik zat namelijk niet in een burn-out maar in een hele diepe depressie en scoorde zo hoog dat ook zij zich zorgen begon te maken over mij.
Ja dan schrik je wel even omdat ik toen eigenlijk pas realiseerde wat ik allemaal heb meegemaakt in een korte tijd en eigenlijk gewoon totaal opgebrand was. Maar ja als je mij een beetje kent weet je ook dat ik er altijd voor andere ben maar nooit voor mezelf indien nodig. Ik cijfer mezelf altijd weg en gooi zo dus ook mijn gevoelens, verdriet, pijn etc aan de kant. Nou ik kan je vertellen dat ik daar nu wel achter ben hoe fout dat eigenlijk is. Want het haalt mij nu gewoon in kun je wel zeggen en gevoelsmatig wel 300x zo hard ook..
Zo ging ik elke week naar de GGZ mevrouw en praatte veel met haar om zodoende een beetje mijn ei kwijt te raken om het maar zo te zeggen..
Dus zo eindigde voor mij 2018, wat zo mooi begon in dat jaar eindigde voor mij in een ware nachtmerrie met allerlei artsen en specialisten om mij heen die me weer op het rechte pas moesten krijgen...
2019 vertel ik over in mijn volgende post.. Daarin ga ik je vertellen hoe het vanaf januari tot nu met mij gaat en hoe mijn herstel vordert.. Ook zal ik een klein stukje meegeven van wat mijn advies is naar iedereen als het gaat om stempels die snel op je worden gedrukt als het om deze ziektes gaat..
Daarna beloof ik dat ik over leuke dingen ga vertellen :) Maar ik gebruik dit even als een soort uitlaat klepje maar ook om te vertellen hoe het te herkennen zeg maar..
Thanks voor het lezen weer! Vind je mijn blogs leuk om te lezen laat dan even een reactie achter.. Zou ik heel leuk vinden!
X J
In deze blog ga ik je vertellen hoe mijn ziekte ontstaan is 5 maanden geleden en hoe het werkt als je de medische molen in gaat voor iets wat je zelf niet kan accepteren.
Begin oktober werd ik dus ziek nadat ik pas 3 weken aan het werk was bij mijn nieuwe werkgever.
Ik kreeg steeds vaker last van vreselijke pijn in mijn schouders en nek, had veel hoofdpijn en sliep slecht. Maar we waren net na een grote verhuizing van de randstad naar de andere kant van het land eindelijk gesetteld dus dacht ik ach beetje vermoeid ofzo niks bijzonders.. Zoals ik eigenlijk altijd wel denk als ik iets mankeer zeg maar..
Tot ik op een dag wakker werd om naar mijn werk te gaan en ik kon mijn schouders en nek niet meer bewegen en mijn ogen kon ik bijna niet meer open houden door de hoofdpijn. Echt een zeurende migraine pijn zeg maar.. Ik heb mij toen met tegenzin ziek gemeld.
Zo eigenwijs als ik ben ben ik na 2 dagen ziek thuis toch weer naar mijn werk gegaan maar kwam huilend van de pijn aan en werd naar huis gestuurd door een supervisor.
Na een week ziek thuis besloot ik toch de huisarts maar eens te bezoeken aangezien de pijn steeds erger werd en ik helemaal niet meer sliep.
Ik werd door de huisarts verwezen naar een fysiotherapeut omdat ze dacht aan de nek hernia maar ze wilde eerst zijn bevindingen weten. Zo gezegd zo gedaan, ik ben toen 2 keer per week behandeld door de fysio door middel van massages en dry-needling (dat was hel!) en ik werd getapet met medical tape. De pijn werd wel iets minder maar er werd vrij snel al aangegeven dat het gelukkig geen hernia was maar zware overbelasting.
Een maand later ergens in november (ik was nog steeds ziek thuis) zei de fysio dat ik toch maar weer eens naar de huisarts moest gaan omdat hij me zo somber vond en de spanning in mijn lichaam maar niet minder werd..
Tja dan kom je met eigenlijk hetzelfde verhaal als een maand ervoor bij de huisarts alleen nu met de bevindingen van de fyio en kreeg ik te horen dat het wel eens heel goed mogelijk kon zijn dat ik een burn-out had en daarom dus al deze vreemde klachten kreeg.
Gelukkig was de nek hernia uitgesloten en wist ik dat het pure stress was waardoor ik zoveel pijn had. De huisarts verwees mij door naar een GGZ praktijkondersteuner en gaf aan dat ik maar eens een gesprek aan moest gaan omdat ik toch wel heftige lichamelijke reacties had waar geen medicatie voor is.
Ik kon helaas niet direct terecht en moest noodgedwongen nog 3 weken wachten op een afspraak. Dus ging ik intussen maar verder met fysiotherapie en probeerde zoveel mogelijk rust te houden. Maar ja als je lijf zo ontzettend gespannen is is dat natuurlijk bijna een onmogelijk iets..
Begin december kon ik dan eindelijk naar de GGZ mevrouw. En vertelde haar wat ik mankeerde.
Zij liet mij een speciale test doen om zo te achterhalen in welke mate die zogenaamde burn-out aanwezig was. En het resultaat was geen feestje om aan te horen. Ik zat namelijk niet in een burn-out maar in een hele diepe depressie en scoorde zo hoog dat ook zij zich zorgen begon te maken over mij.
Ja dan schrik je wel even omdat ik toen eigenlijk pas realiseerde wat ik allemaal heb meegemaakt in een korte tijd en eigenlijk gewoon totaal opgebrand was. Maar ja als je mij een beetje kent weet je ook dat ik er altijd voor andere ben maar nooit voor mezelf indien nodig. Ik cijfer mezelf altijd weg en gooi zo dus ook mijn gevoelens, verdriet, pijn etc aan de kant. Nou ik kan je vertellen dat ik daar nu wel achter ben hoe fout dat eigenlijk is. Want het haalt mij nu gewoon in kun je wel zeggen en gevoelsmatig wel 300x zo hard ook..
Zo ging ik elke week naar de GGZ mevrouw en praatte veel met haar om zodoende een beetje mijn ei kwijt te raken om het maar zo te zeggen..
Dus zo eindigde voor mij 2018, wat zo mooi begon in dat jaar eindigde voor mij in een ware nachtmerrie met allerlei artsen en specialisten om mij heen die me weer op het rechte pas moesten krijgen...
2019 vertel ik over in mijn volgende post.. Daarin ga ik je vertellen hoe het vanaf januari tot nu met mij gaat en hoe mijn herstel vordert.. Ook zal ik een klein stukje meegeven van wat mijn advies is naar iedereen als het gaat om stempels die snel op je worden gedrukt als het om deze ziektes gaat..
Daarna beloof ik dat ik over leuke dingen ga vertellen :) Maar ik gebruik dit even als een soort uitlaat klepje maar ook om te vertellen hoe het te herkennen zeg maar..
Thanks voor het lezen weer! Vind je mijn blogs leuk om te lezen laat dan even een reactie achter.. Zou ik heel leuk vinden!
X J
Reacties
Een reactie posten