Langzaam wordt de herrie minder.
Hi there,
Na een heftige EMDR sessie vorige week had ik even niet de behoefte om te bloggen maar dat komt denk ik een beetje door de ontlading die ik heb meegemaakt in deze sessie.
Ik heb vanmorgen een 2e EMDR sessie gehad en heb eigenlijk een beetje mixed feelings op het moment. Tijdens de sessie was ik een stuk minder emotioneel dan de 1e keer en voel ik echt dat er langzaam aan verlichting komt in depressie waar ik al maanden mee rond loop.
Ik ben er nog lang niet maar stap voor stap gaat het al beter dan bv 5 maanden geleden.
Ik merk ook aan mezelf dat het piekeren een stuk minder wordt, dus ik kan eigenlijk alleen maar zeggen ik ben blij dat ik aan deze emotionele psychische reis voor mezelf begonnen ben. Nu krijgt doormiddel van deze therapie eindelijk alles een goede plek, een plek waarin alles verwerkt is en het eigenlijk alleen nog maar een herinnering is ipv een traumatische ervaring. Ben in ieder geval goed op weg naar een rustiger leventje.
Nadat mijn contract niet werd verlengt was ik zo ontzettend bang dat we financieel in een groot probleem terecht zouden komen dat het me steeds verder weg duwde in mijn herstel, maar sinds gister is mijn man begonnen met zijn nieuwe baan waarin veel vooruitgang zit ten opzichte van zijn ouder werkgever. Dus zijn de zorgen even niet nodig gelukkig.
De laatste tijd begon ik ook aan mijn zoontje te merken dat hij op 1 of andere manier voelt wat er aan de hand is met mij. Ondanks ik altijd wel mijn best doe om mijn ''buien'' niet te laten gaan als hij er is. Hij sliep ineens niet meer in zijn eigen bed, begon slecht te eten en werd bijdehand. Nou dit zijn eigenschappen die normaal in zijn woordenboekje niet voor kwamen. Maar ja hoe ga je daarmee om als je zelf niet lekker in je velletje zit? Ik heb werkelijk geen idee... Naast alle gevoelens die er al in mij omgaan kwam daar ook nog eens het gevoel bij dat ik een slechte moeder ben voor mijn eigen kind. Ik doe hem onbewust pijn en geef hem blijkbaar niet de aandacht die hij verdiend.
Ik ben met hem gaan zitten en hem eigenlijk een beetje gaan uithoren om erachter te komen wat er in dat mooie hoofdje omgaat. En mijn gevoel zat goed dus, hij miste me zei hij.. Mama was niet zo vrolijk meer als vroeger.. Mama huilt veel... Dat soort dingen wil je je kind niet horen zeggen toch?
Dus ik probeer er nu zoveel mogelijk voor hem te zijn en me te focussen op hem en zijn geluk maar ook op mijn herstel.
Maar goed ondertussen bloggen we vrolijk verder :) En ben je weer zeer dankbaar dat je weer even hebt gelezen hier..
Tot snel weer!
X J
Na een heftige EMDR sessie vorige week had ik even niet de behoefte om te bloggen maar dat komt denk ik een beetje door de ontlading die ik heb meegemaakt in deze sessie.
Ik heb vanmorgen een 2e EMDR sessie gehad en heb eigenlijk een beetje mixed feelings op het moment. Tijdens de sessie was ik een stuk minder emotioneel dan de 1e keer en voel ik echt dat er langzaam aan verlichting komt in depressie waar ik al maanden mee rond loop.
Ik ben er nog lang niet maar stap voor stap gaat het al beter dan bv 5 maanden geleden.
Ik merk ook aan mezelf dat het piekeren een stuk minder wordt, dus ik kan eigenlijk alleen maar zeggen ik ben blij dat ik aan deze emotionele psychische reis voor mezelf begonnen ben. Nu krijgt doormiddel van deze therapie eindelijk alles een goede plek, een plek waarin alles verwerkt is en het eigenlijk alleen nog maar een herinnering is ipv een traumatische ervaring. Ben in ieder geval goed op weg naar een rustiger leventje.
Nadat mijn contract niet werd verlengt was ik zo ontzettend bang dat we financieel in een groot probleem terecht zouden komen dat het me steeds verder weg duwde in mijn herstel, maar sinds gister is mijn man begonnen met zijn nieuwe baan waarin veel vooruitgang zit ten opzichte van zijn ouder werkgever. Dus zijn de zorgen even niet nodig gelukkig.
De laatste tijd begon ik ook aan mijn zoontje te merken dat hij op 1 of andere manier voelt wat er aan de hand is met mij. Ondanks ik altijd wel mijn best doe om mijn ''buien'' niet te laten gaan als hij er is. Hij sliep ineens niet meer in zijn eigen bed, begon slecht te eten en werd bijdehand. Nou dit zijn eigenschappen die normaal in zijn woordenboekje niet voor kwamen. Maar ja hoe ga je daarmee om als je zelf niet lekker in je velletje zit? Ik heb werkelijk geen idee... Naast alle gevoelens die er al in mij omgaan kwam daar ook nog eens het gevoel bij dat ik een slechte moeder ben voor mijn eigen kind. Ik doe hem onbewust pijn en geef hem blijkbaar niet de aandacht die hij verdiend.
Ik ben met hem gaan zitten en hem eigenlijk een beetje gaan uithoren om erachter te komen wat er in dat mooie hoofdje omgaat. En mijn gevoel zat goed dus, hij miste me zei hij.. Mama was niet zo vrolijk meer als vroeger.. Mama huilt veel... Dat soort dingen wil je je kind niet horen zeggen toch?
Dus ik probeer er nu zoveel mogelijk voor hem te zijn en me te focussen op hem en zijn geluk maar ook op mijn herstel.
Maar goed ondertussen bloggen we vrolijk verder :) En ben je weer zeer dankbaar dat je weer even hebt gelezen hier..
Tot snel weer!
X J
Reacties
Een reactie posten