Einde is in zicht....

Hi daar ben ik weer :)

Is even geleden inmiddels maar ja de dagen vliegen werkelijk voorbij (ook als je niet werkt)

Inmiddels heb ik bijna mijn therapie afgerond, althans het aantal sessies die ik vergoed krijg zijn bijna ten einde. Kan helaas nog niet zeggen Jippie ik voel me weer 100% maar ja elke stap is er 1 zeg ik altijd maar..

Als je mij zou vragen wat ik nou het moeilijkste aan PTSS hebben en daar therapie voor krijgen, zou ik met 100% zeggen de EMDR sessies bij mijn therapeut. Dit waren voor mij echt wel de zwaarste sessies die ik heb gehad maar wel de meest effectieve en das het belangrijkste.. Die herbelevingen voelde nog erger als de momenten dat ik ze daadwerkelijk meemaakte in mijn jeugd en later.. Maar goed die zijn nu afgerond, ik krijg nu alleen nog gedragstherapie. En dat zijn sessies die ik eigenlijk gewoon het beste kan omschrijven als in een spiegel kijken naar jezelf.
Dat kan fijn zijn om jezelf eens goed te bekijken en te luisteren naar jezelf, maar dat kan ook heel confronterend zijn zoals bij mij dus..

Weet je ik kreeg altijd te horen van mensen in mijn omgeving ''Jen kijk niet zo boos'' of ''Jen je bent erg negatief''. Nu heb ik geleerd met de therapie dat ik niet negatief ben maar zaken op een bepaalde manier bekijk en wat voor anderen anders is. Ik ben iemand die direct is en zeker wel durf te zeggen wat ik denk, tja en dat dat voor sommige iets is waar moeilijk mee om te gaan is Sorry maar this is me! Boos kijken doe ik inderdaad wel eens maar kom op mensen zo zit mijn gezicht gewoon lekker let me be!
Kortom ik heb geleerd hoe ik uitspraken, meningen of misschien wel bepaalde emoties van mensen in mijn omgeving naast me neer moet leggen en ze vooral niet persoonlijk moet opvatten. Was heel moeilijk voor mij, maar ik kan nu wel zeggen dat ik meer rust heb aangezien ik me niet meer druk maak als voorheen..
Ik heb ervoor gekozen om een goede moeder te zijn voor Max, mijn leventje weer een beetje op te pakken door werk te gaan zoeken (valt niet mee aangezien ik maar 12 uur mag re-intergreren) maar naar mijn idee gaat het redelijk de goeie kant op..

Zoals ik volgens mij wel eens eerder omschreven heb kom je er echt achter wie je vrienden zijn als je ziek bent of ze nodig heb. Afgelopen week ook weer zo'n voorbeeld.. Ik was ergens en dacht ik ga even gedag zeggen na een jaar die personen niet te hebben gezien of gehoord.. (ook stom om dan te gaan maar goed zo ben ik) En na een gesprek van 3 min was het Jen leuk je te hebben gezien doei! Nou op dat moment ook weer besefte ik echt ik beteken dus niks voor jullie.. Leuk je te hebben gekend maar doei dan! En gek genoeg liet ik het eenmaal buiten direct weer los ipv me druk te maken erover.. Dus ik maak zeker progress met alles wat ik doe.. Loslaten en accepteren is echt een ding voor mij waarvan ik heel moeilijk afscheid kan nemen. Maar als doende leert men zeggen ze toch ;)

Verder geniet ik nog heerlijk van mijn kleine mannetje die in mijn ogen al zo ontzettend wijs geworden is dat ik soms echt met tranen in mijn ogen zit te genieten van hem als hij met verhalen thuis komt uit school. We doen weer leuke dingen zoals dagjes uit gaan enzo. Ik kan heerlijk mijn rust vinden in meditaties. Dus langzaam komt de zin in het leven weer terug.. Ik ben er nog niet helemaal maar dit komt goed das 1 ding wat zeker is. Op naar een leuke zomer!

Lief dat je weer kwam lezen..

X J