Terugval

Hi lief dat je weer even komt lezen..

We hebben de vakantie al weer achter de rug en we hebben het echt heerlijk gehad.
Goed weer, mooi huisje, leuke camping, en een aantal leuke uitstapjes gemaakt waaronder een dagje naar Moviepark Germany wat echt geweldig was.

Maar ja aan al het leuks komt een eind zeggen ze altijd. Ook voor mij helaas.
Zoals ik eerder vertelde in mijn blog is mijn therapie beƫindigd, op zich met goede resultaten tenminste dat dacht ik.
Sinds een week of 3 heb ik vreselijke terugvallen gehad, misschien nog wel erger als voorheen. Hele erge nachtmerries (mijn eigen begrafenis zien gebeuren, mezelf steken etc), bang zijn om te gaan slapen. Heftige emotionele buien die zomaar uit het niets komen opzetten, echt tot huilen aan toe. Dus kortom het gaat niet echt lekker zeg maar..

Aangezien ik bijna 44 weken ziek thuis ben krijg ik binnenkort een beoordeling bij het UWV waar ik ook weer een beetje gestrest over ben geraakt. Volgens de bedrijfsarts is die stress onnodig want hij geeft ook aan dat iemand zoals mij met PTSS en een flinke depressie en dan deze terugval (die hopelijk tijdelijk is) kan ik nog niet volledig werken dus zal het UWV mij dit ook niet verplichten denkt hij. Maar ja ik zou geen Jen heten als dat niet gelijk in mijn hoofd gaat zitten natuurlijk. Gelijk weer dat wat als dit of wat als dat.. Pfff ik wordt er soms zo doodmoe van al dat denken en stressen om eigenlijk dingen die ik zelf niet eens in de hand heb.

Vanmorgen ook zo'n bui gehad weer, ik breng kleine man naar de opvang waar hij in de vakantie leuke dingen kan doen enzo. Ik loop naar huis met lekker muziekje aan, ik steek over naar mijn huis en ineens voel ik een onwijze emotionele bui opkomen. Loop naar binnen en stort gewoon letterlijk en figuurlijk in. Tijdje op de grond gezeten in de hal en daarna boven op bed gaan liggen om een beetje tot mezelf te komen. En als je me nou vraagt wat voel je dan? of waarom huil je? Ik heb geen flauw idee. Ik weet alleen dat ik me op zo'n moment enorm eenzaam voel.

Vorige week ook zo'n zelfde soort bui die ineens uit het niets kwam aanzeilen. Ik zat te kletsen met mijn beste vriend op de chat over van alles en ineens sloeg mijn bui om en ging ik in een soort defensie mode. Deed vreemd tegen hem, zei rare dingen en werd afstandelijk. En dat terwijl dat helemaal nergens op sloeg. Huilen als een gek zonder een aantoonbare reden.
Misschien denk je nu joh die is zwanger of zo... Nou Nee dus! Het is gewoon weer de PTSS die zijn gangetje lekker gaat van tijd tot tijd.

Omdat ik zulke vreselijke nachtmerries heb telkens slaap ik echt nog slechter als de maanden daarvoor. Ik durf gewoon niet te slapen omdat er dingen in mijn dromen gebeuren die ik echt niet wil meemaken of andere wil aandoen.

Dus ja kortom het gaat niet echt lekker met me helaas.. Morgen weer naar de huisarts om hulp te vragen hiermee. En maar weer eens een verwijziging voor de fysio ivm de vele lichaamspijnen die ik weer heb..

Was zo blij dat het goed ging en dan nu dit weer... *snik & een hele diepe zucht*

Dank je voor het lezen weer.. en tot snel!
X J

Reacties