2020

 Hi,

Ik heb even een tijdje geen behoefte gehad om te schrijven door alle omstandigheden waar ik doorheen moest in de afgelopen maand.

We naderen het einde van het jaar alweer, een jaar die menig mens niet snel zal vergeten. Een jaar waarin we te maken kregen met een pandemie. Een virus waarvan niemand wist dat het zo erg om zich heen zou grijpen. Een virus die ervoor zorgt dat wij allemaal niet meer op een normale manier kunnen genieten van de dingen wat daarvoor heel gewoon was. Zoals even een kopje koffie drinken op een terrasje, gezellig dagje naar de dierentuin of pretpark in de schoolvakanties en noem het allemaal maar op.
Maar het ergste van alles geen kerst kunnen vieren met je familie, omdat het onveilig kan zijn voor je ouders vanwege onderliggende klachten en/of leeftijd. Maar ook het niet kunnen afspreken met vrienden omdat je bang bent elkaar ziek te maken op een of andere manier. Eigenlijk best gek he? Maar ja het is het nieuwe ''normaal'' zoals het genoemd wordt. We zullen moeten afwachten wat er in het nieuwe jaar gaat gebeuren als het vaccin er eenmaal is en men gevaccineerd kan gaan worden. Ik kan alleen maar hopen dat we dan langzaam aan weer richting ons ''normaal'' kunnen. Want jeetje wat mis ik die tijd zeg!

De omstandigheden die ik net al even kort benoemde waren op z'n zachtst gezegd pijnlijk. Mijn zoontje die weer 3 weken in het ziekenhuis gelegen heeft en we zijn 3 mensen verloren.
Mijn schoonzusje, pas 39 jaar oud. Veel te jong om te sterven, maar dit was een gevecht die ze helaas niet heeft kunnen overwinnen.
Mijn oom (beste vriend van mijn vader), ook veel te jong maar naast onderliggende klachten verloor hij zijn strijd aan covid-19.
En de moeder van mijn vriendin, ook nog veel te jong om te gaan maar helaas kon zij ook haar strijd niet meer aan en koos ze voor euthanasie. Waarvoor ik echt diep respect en waardering heb! Het idee alleen al dat je voor zo'n keuze staat.. En als je het dan ook allemaal zo geregeld heb zoals alleen jij dat gewild zou hebben dan verdien je voor mij een super mooie plek daarboven 💓

Door deze sterfgevallen ben ik zoveel gaan nadenken over mijn eigen leven. Dan zul je misschien zeggen dat is meestal zo als iemand overlijd. Maar in mijn geval door mijn ziekte kan ik zeggen dat het zo onwijs hard is binnen gekomen, dat er gewoon tijd nodig is om dit te verwerken en de draad weer op te pakken. Maar dat geldt uiteraard voor iedereen die dit soort dingen meemaken. Alleen is de intensiteit gevoelsmatig heftig voor mij zeg maar..
Zoals ik nu ook zelf tegen mijn moeder wel eens zeg, 2020 is een jaar die van mij part gewist mag worden uit de geschiedenis. Dit jaar doet pijn en heeft ons verdriet gegeven. Maar heeft er ook wel voor gezorgd dat we op een bepaalde manier (weliswaar op afstand) closer zijn geworden met elkaar. Je mist elkaar, er is behoefte om even met elkaar te praten (al is het aan de telefoon) En dat is toch ergens ook wel weer mooi vind ik.

Nu wil ik natuurlijk mijn blog niet negatief afsluiten dit jaar. Dus daarom wil ik hierbij al mijn lezers, vrienden en familie een mooi uiteinde wensen dit jaar, en een super goed, gezond en vooral liefdevol 2021! Ik mis jullie!

Dikke ''virtuele'' knuffel en liefs Jen