Hoe is het nu met?

Hi,

Ja ja ik leef nog hoor, en ik weet dat het lang geleden is dat ik iets nieuws geschreven heb hier maar ja laat ik maar even kort zeggen het was nogal een gekkenhuis de laatste tijd.

Even een korte samenvatting zodat we daarna weer door kunnen ;)

Mijn lieve stiefvader viel in september 2023 naast de taxi en brak daarbij zijn been en arm, aangezien hij alleen is kon hij niet thuis blijven en moest hij in een zorgpension gaan aansterken. Wij dachten dat dit na 6 weken wel weer klaar zou zijn maar niets bleek minder waar, dat werden uiteindelijk +/- 4 maanden. Hij is nu gelukkig weer thuis maar ja om te zeggen het gaat goed mwah dat valt een beetje tegen maar goed het is zo'n sterke en vooral niet opgevende man dus hij heeft nu wel een manier gevonden hoe hij zichzelf kan redden. Met hulp van ons, zijn lieve hulp in de huishouding en thuisverpleging red hij het allemaal wel.

Daarnaast zijn we helaas in een soort van spinnenweb terecht gekomen met onze zoon. Ik weet niet meer of ik er wel eens over geschreven heb hier maar hij wordt al bijna zijn hele basisschool tijd gepest op school en heeft moeite met dingen op sociaal emotioneel vlak.
Na een gesprek met de schoolarts werden we erop gewezen dat hij misschien Autistisch is waardoor hij veel dingen niet kan of begrijpt. Aangezien zijn intelligentie wel vrij hoog is geeft dit een beeld wat daar goed bij past. En dus kregen wij hulp aangeboden om dit te gaan onderzoeken (wat voor ons echt een geschenk uit de hemel is) Hij gaat nu 2 halve dagen per week naar een dagbehandeling waar zij druk bezig zijn om in kaart te brengen wat er aan de hand kan zijn en staan we op een wachtlijst voor diagnostiek. Ik ben daarom veel gaan inlezen over autisme en tja dan vallen er ineens een hoop puzzelstukjes op zijn plek. Maar ja het is nog niet officieel vast gesteld dus dat is nog even afwachten.

Over mijzelf.. Tja daar valt niet veel over te vertellen behalve dat mijn psychotherapeut het ook niet meer weet wat te doen mijn mij en dus hebben wij besloten dat ik na 3 jaar andere hulpverlening nodig heb. Dit zal in de vorm van intensieve groepstherapie gaan worden maar door alles wat we nu met Max meemaken kan ik dat nu gewoon niet aan. 
Dit is dus soort van uitgesteld tot het allemaal weer wat rustiger is hier, in de tussentijd krijg ik wel een op lichaamsgerichte therapie (omdat ik zoveel pijn heb elke dag) genaamd Trauma release therapy. Dit is helemaal nieuw voor mij dus ik ben benieuwd :)

Wat ik nog wel kan vertellen is dat ik weer een eyeopener moment heb gehad bij bepaalde mensen en shit joh wat kan ik mij toch steeds weer vergissen in mensen! Ik heb weer afscheid genomen, moeilijke beslissingen genomen als het om vriendschap gaat en er ook weer een speciaal iemand voor terug gekregen in mijn leven. Ik leer nu wel in al die therapie sessies dat ik niet voor niks moeite heb met mensen vertrouwen, lijkt wel alsof mijn radars steeds sterker afgesteld worden ofzo. Dus ja ik begin inmiddels wel iets te leren blijkbaar alleen doet het zeer als je dan telkens weer zo teleurgesteld raakt in mensen waarvan je dacht dat je ze kon vertrouwen en op ze kon bouwen. Ben het gewoon zo zat om steeds in eenrichtingsverkeer modus te leven.. Maar ja komt goed! Ik ga lekker verder met de mensen die wel om mij geven en waar ik wel leuke dingen mee kan doen en beleven en voor de rest Daar is de deur!

Ik zal hier de aankomende tijd meer dingen gaan plaatsen over mijn nieuwe hobby die ik inmiddels al weer 1,5 jaar heb namelijk het plotteren oftewel bedrukking maken voor bv kleding of leuke cadeau artikelen. Dus wordt vervolgd..

Nou thanks weer voor het lezen van mijn misschien saaie blogje maar aan al het saaie komt snel een eind ;-) 

XX Jen